درمان خستگی جنسی با عسل

خوردن یک لیوان شربت آب لیمو با عسل پس از هر آمیزش جنسی بسیار مؤثر واقع می شود و مقداری از انرژی از دست رفته را جبران می نمایند. آب لیمو باید خالص و تازه باشد.

چه بهتر که در خانه لیمو ترش تازه آماده باشد و زن و مرد هر یک ، نیمه ای از یک لیمو ترش را در یک لیوان آب بچکانند و با عسل  بیامیزند و سپس بنوشند.

یونانیان در قدیم از عسل و موم برای تهیه انواع غذاها استفاده می کردند. بعدها، نیش زنبور برای درمان بسیاری از بیماری ها استفاده شد. بقراط و کنفوسیوس (فیلسوف چینی) از این روش برای درمان بیماران استفاده می کردند.

با نگاههايي پرسشگرانه به جهان پيرامون - مي توان به گوشه هايي از حقايق و رازهاي زيباي هستي دست يافت البته همه اذعان دارند كه آدمي در عصرحاضر عليرغم دستيابي به علوم و اكتشافات مختلف هنوز در ابتداي راهي طولاني است هرجا كه مسئله كشف اسرار هستي مطرح مي شود بزرگي و كوچكي پديده مورد بررسي چندان مهم نيست شايد تلاش تحقيقاتي يك حشره شناس از لحاظ ارزش و اهميت از فعاليت يك اخترشناس - كمتر نباشد به همين دليل حضرت علي ( ع ) در سخني مي فرمايد :

اگر شما شب یک یا 2قاشق عسل را به‌صورت خالص یا به‌صورت نوشیدنی گرم استفاده کنید نه تنها به شما در بهتر خوابیدن کمک می‌کند بلکه با سرعت بخشیدن به متابولیسم چربی سوزی و کاهش هورمون استرس باعث کاهش وزن می‌شود.

اين خلاف تصور غلط و رايج در ايران است که عسل شکرک زده و سفت شده را تقلبی می‌دانند. اين ماده اشباع شده قندی (منظور از قند انواع قندهايی است که در علم شيمی با پسوند اوز مشخص می‌شود مانند گلوکز، فروکتوز و مالتوز) بايد در واقع جامد باشد، ولی به طور اتفاقی مايع است. به همين دليل به محض اينکه شرايط مطلوب مهيا شود اين تغيير فيزيکی يعنی شکرک زدن، پديدار می‌گردد. بعضی از عسل‌ها در شان (قاب) هم کريستاليزه می‌شوند. بايد توجه داشت که در بعضی از کشورهای خارجی مردم عسل شکرک زده را بيشتر دوست دارند و قيمت آن هم بيشتر است. بهترين درجه حرارت برای نگهداری عسل 18 تا 24 درجه سانتيگراد است. بطور کلی همه عسلهای خالص شکرک می‌زنند ولی مدت لازم برای شکرک زدن عسل‌های مختلف با هم فرق می‌کند. اگر تمايلی به خوردن عسل شکرک زده نداريد ظرف عسل را (معمولا شيشه عسل را) در آب 40 تا 65 درجه قرار دهيد هنگامی که آخرين بلور محو شد و عسل به شکل اوليه خود برگشت آن را از آب در آوريد. معمولاٌ برای جلوگيری از تبلور عسل در کارخانه‌های بسته بندی کننده همين کار را انجام می‌دهند. دقت کنيد در مورد حرارت دادن نبايد عسل به دمای جوش 100 درجه برسد چون بيشتر ويتامينهای موجود در عسل از بين خواهد رفت علاوه بر اين بر اثر حرارت زياد ماده‌ای به نام هيدروکسی متيل فورفورال (HMF) پديد می‌آيد که اگر نسبت آن در عسل زياد شود مصرف آن خطرناک است. خاصيت بلوری شدن (شکرک زدن) عسل به عوامل متعددی بستگی دارد که عبارتند از: 1-درجه حرارت محيط برای عسل دمای 14 درجه سانتی‌گراد مطلوب ترين محيط برای تبلور است به همين دليل است که در فريزر گذاشتن عسل برای امتحان (شکرک زدن) گويا نيست و هميشه عسل‌ها از اين آزمايش سربلند بيرون می‌آيند. 2 -دياستاز (آميلاز) دياستازها ذرات خيلی ريز عسل را به خود جذب کرده و باعث ته نشينی و کدر شدن آن می‌گردد. اين خاصيت فقط در عسل‌های طبيعی می‌شود. فقط دياستاز قادرند ذرات عسل را متبلور نموده و باعث شکرک زدن آن گردند و حال آنکه عسل تقلبی به علت نداشتن دياستاز صاف و روشن باقی می‌ماند بنابراين می‌توان چنين نتيجه گرفت که اگر عسل بعد از مدتی شکرک زد حتما طبيعی و سالم است (برخلاف تصور مردم) و هرگاه آن ته نشين نشد می‌تواند مصنوعی يا تقلبی.

عسل را معمولاً به چند طریق تقسیم بندی می‌کنند:

1. یکی براساس منبع اصلی گیاهی که عسل از شهد آن ساخته شده‌است. مانند عسل گز، عسل آویشن، عسل گون، عسل بهار نارنج وغیره. ولی به علت متنوع بودن گیاهان منطقه استقرار کندوها، عسل‌های به دست آمده کم‌تر تک‌گلی بوده واکثرا از چندین گیاه تولید می‌شوند. اگر اصطلاحا می‌گویند عسل گز یا عسل آویشن، احتمالا منظور این است که بیش‌ترین شهد از نباتات گز وآویشن وارد عسل شده‌است. دکتر هریک در سال ۱۹۴۸ از طرف موئسسه فائو (F.A.O) اعلام نمود که «نمی‌توان عسل را بر اساس نام گیاه نام‌گذاری نمود، مگر در جایی که پوشش گیاهی منطقه منحصر به یک گیاه یا تک‌گلی باشد.»^{[نیازمند منبع]}
2. تقسیم بندی دیگری که معمولاً برای عسل‌های مختلف در نظر گرفته می‌شود، بر اساس نام منطقه استقرار کندوهاست. مانند عسل خان‌کندی عسل سبلان عسل اردبیل عسل اعلای فیروزکوه، عسل خوانسار، عسل گرمابدر، عسل تهران، عسل سهند وعسل فارس وغیره. برای هریک از این مناطق تقسیم بندی دیگری نیز اضافه می‌کنند. مثلا می‌گویند «عسل بهاره تهران» و «عسل پائیزه تهران» منظور ازعسل بهاره عسلی است که اکثرا از نباتات بهاره و شهد درختان میوه حاصل شده و تا شکفتن گل‌های درختان اقاقیا ادامه دارد. عسل پائیزه عسلی ست که از نباتات تابستانی و پائیزه که معمولاً بعد از اقاقیا رشد می‌کنند، تولید می‌گردد.
3. تقسیم بندی دیگری هم برای عسل در نظر می‌گیرند

ترکیبات یک عسل معمولی بدین صورت است:

• فروکتوز 38.2%
• گلوکز 31٪
• آب 17.1٪
• مالتوز 7.2% Maltose * کربوهیدرات‌ها Carbohydrates ٪۵- ۴/۲
• ساکاروز 5.1%

املاح معدنی، ویتامین، آنزیم ۷- ۰/۵٪ Minerals – Vitamins – Enzymes

ترکیبات عسل بسته به نوع تغذیه زنبور عسل بدین معنی که از چه گلی یا گلهایی استفاده کرده متفاوت است. یعنی عسل تولیدی بسته به این که زنبور، از چه گیاهی استفاده کرده گوناگون است.

درصد آب موجود در عسل‌ها، به شرایط اقلیمی و میزان رطوبت منطقه بستگی دارد. در مناطقی که میزان رطوبت هوا بالاتر است، درصد آب عسل بیش تر است. برای مثال عسل‌های شمال رقیق‌تر از عسل‌های شمیرانات تهران است. درصد آب عسل با توجه به شرایط آب‌وهوایی منطقه استقرار کندوها، می‌تواند تا حدود ۲۵ نیز بالا رود. به این ترتیب از لحظه شهد آوری تا تولید عسل، دو مرحله انجام می‌گیرد. مرحله اول رنبوران هم به طور فعال هم به طور انفعالی آب را از محلول رقیق شهد که به طور معمول دارای ۶۰ درصد آب است، جدا می‌کنند. (آب شهد گل‌ها بین ۵۰ تا ۸۰ در صد متغیر است). برای مرحله دوم باید گفت قند مسلط درشهد، ساکاروز است که با فعالیت آنزیمی به

عسل‌های دارای منبع گیاهی متفاوت دارای رنگ و طعم متفاوت بوده و به مقادیر نه زیاد متفاوت، حاوی قندها (ساکاروز، مالتوز و غیره) و حاوی اسیدها، پروتئین‌ها، پیک مان‌ها، مواد معطر و خوشبو کننده وهم‌چنین املاح (نظیر سدیم، گوگرد، منیزیوم، فسفر، کلر، پتاسیم، سیلیکا و غیره) آنزیم‌ها( مانند دیاستاز، گلوکز اکسیداز، کاتالاز، فسفاتاز و انورتاز) و هم‌چنین حاوی ویتامین‌ها (پرودوکسین، فولیک اسید) و غیره می‌باشند.

تولید عسل از جمع‌آوری شهد گیاهان شروع می‌گردد. بدین ترتیب که زنبور عسل شهد شیرین و رقیق را از جام گل‌ها جمع‌آوری نموده و آن‌ها را تغییر شکل داده و به شکل محلولی عالی، غلیظ و مغذی در می‌آورد. زنبور عسل شهد گیاهان را در موقع جمع‌آوری، به طور موقت در عسلدان خود جمع‌آوری می‌نماید و در هر نوبت پرواز برای جمع‌آوری شهد، حدود ۴۰ میلی‌گرم شهد را به کندو حمل می‌کند.

زنبور مزرعه موقع برگشت و حمل شهد به کندو، در بین راه مقداری از آب شهد را جذب، و بعداً از کلیه‌ها دفع می‌کند. ضمنا مقداری دیاستاز diastase از نوع اینورتازinvertase (که تجزیه کننده مواد قندی ست) از جداره عسلدان ترشح و به شهد می‌افزاید. کارگر مزرعه، این شهد یا به اصطلاح عسل نارس را در داخل سلول‌ها قرار می‌دهد و مجددا جهت جمع‌آوری به سوی مزارع و منابع برمی‌گردد.

هنوز ثابت نشده‌است که زنبور عسل می‌خوابد، بنابراین طول شب فرصت خوبی است برای به قوام آوردن عسل، به این ترتیب که در خلال شب شهدهای ذخیره شده رامجدداً از انبارهای سلول‌ها می‌مکند و به سلول‌ها برمی‌گردانند. در هر نوبت مکیدن و برگرداندن، مقداری دیاستاز به شهد اضافه نموده و به عکس کمی از آب اضافی شهد را به کمک جداره‌های عسلدان جذب می‌کنند. این عمل، تا به قوام رسیدن عسل توسط زنبورانی که این وظیفه را به عهده دارند، آن قدر ادامه پیدا می‌کند تا شهد حاصله به مایع غلیظ قوام یافته‌ای که معمولاً دارای ۱۷ تا ۶/۱۸ درصد آب است تبدیل گردد.

در باب خواص درمانی عسل نکات بسیاری وجود دارد، از جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: عسل بادشکن است و برای معالجه قولنج روده تجویز می‌شود و در مسمومیت‌های غذایی، دستگاه گوارش را پاک می‌سازد. • سنگ‌های کلیه و مثانه را از بین می‌برد. برای این منظور عسل را با کندر باید مصرف کرد. عسل خواب آور است و به مبتلایان به بیماری کم خوابی توصیه می‌شود که قبل از خواب چند قاشق مرباخوری عسل میل کنند.

• برای رفع کم اشتهایی مفید است و کلاً جریان خون را در بدن بهبود می‌بخشد. از این رو به رشد عضلات کمک می‌کند، پس برای بچه‌های کم اشتها و افراد ورزشکار بسیار مفید است...